Inspanningstest

Hoe werkt de fietsergometer?

De fietsergometer wordt vooraf ingesteld op een specifiek inspanningsprotocol, bijvoorbeeld een toename van de belasting met 25 Watt per 10 seconden voor een zogenaamde ‘steep ramp’ test. Je moet tijdens de inspanningstest steeds meer vermogen op de fietsergometer leveren. Dat kan, als het hart en de longen steeds harder gaan werken om de skeletspieren van meer zuurstof te voorzien.

Je draagt een masker met een luchtsnelheidsmeter en een monstername-slangetje dat is gekoppeld aan een gasanalyse-apparaat.

Met behulp van de aangesloten computer wordt de uit de lucht opgenomen hoeveelheid zuurstof en de aan de lucht afgestane hoeveelheid CO₂ berekend. Omdat je doorgaat tot uitputtingsniveau, is het behaalde inspanningsniveau een maat voor jouw maximale vermogen. De maximale zuurstofopnamesnelheid is een maat voor iemands aerobe (= met zuurstof) uithoudingsvermogen.

Afhankelijk van het inspanningsprotocol duurt een inspanningstest ongeveer tien tot veertig minuten, inclusief warming-up. Wanneer bijvoorbeeld een tijdrit wordt gesimuleerd, kan een fietstest langer duren.

Waarvoor wordt inspanningsmeter gebruikt?

We gebruiken deze meting om inzicht te krijgen in de maximale belasting die je op de fietsergometer bij een bepaald inspanningsprotocol aan kan. Uit de bijbehorende zuurstofopname kan een uitspraak worden gedaan over het aerobe uithoudingsvermogen.

Het maximale wattage en de maximale hartslag kunnen worden gebruikt voor het personaliseren van trainingsprogramma’s. Door in detail te kijken naar de verhouding tussen CO₂-productie en zuurstofopname tijdens de inspanningstest kan ook het zogenaamde omslagpunt of de anaerobe drempel worden bepaald.

Contact

Heb je vraag over een meting? Neem dan contact met ons op via Mariëtte van Rijmenam, e-mail: m.j.van.rijmenam@hva.nl.