Werken aan dragend vermogen

Met de decentralisaties in het sociaal domein wil de overheid ruimte maken voor meer zelfredzaamheid in de samenleving. De gedachte achter de participatiesamenleving is dat als de overheid zich terugtrekt, de civil society deze ruimte zal opvullen. Of dat echt zo werkt, is nog nauwelijks door onderzoek gestaafd.

Vrijwillig of gedwongen participeren?

Groeit de vrijwillige inzet spontaan als er minder betaalde voorzieningen zijn en professionals zich terugtrekken? Of worden mensen pas actiever als ze daartoe worden aangezet? Deze vraag is urgent als we kijken naar de situatie van huishoudens in kwetsbare posities. Het is twijfelachtig of deze huishoudens op eigen kracht voldoende sociale ondersteuning weten te organiseren. Het lijkt aannemelijk dat professionals hen moeten bijstaan om informele hulp te activeren. In de beleidsnota’s lezen we over een nieuw partnerschap tussen professionals van sociale wijkteams, familie, vrienden, buren en vrijwilligers. Met elkaar zouden ze nabije sociale ondersteuning kunnen bieden aan huishoudens die beperkt zelfredzaam zijn.

Nieuw bouwwerk van sociale ondersteuning

Maar hoe valt dit in de praktijk te realiseren? Die vraag staat de komende jaren centraal in de Wmo-werkplaats in de metropoolregio Amsterdam. In deze position paper zoomen we in op de kansen en bedreigingen voor goede ondersteuning aan kwetsbare huishoudens en de urgentie om samen met alle betrokken (kennis)partijen de ‘architectuur’ van sociale ondersteuning goed te verkennen en vorm te geven.