Ik ben de pabo gaan doen, omdat ik altijd al wilde lesgeven. Ik heb heel lang zeilles gegeven op een zeilschool aan kinderen in de leeftijd van 6 tot 18 jaar. Toen merkte ik al dat ik het veel leuker vond om met jongere kinderen te werken – hun spontaniteit, je krijgt meteen feedback in alles. Mijn begeleider bij die zeilschool vond dat de pabo wel iets voor mij zou zijn. Zes jaar later ben ik dat echt gaan doen!

Ik heb gezocht waar de beste pabo’s in Nederland zijn. In Amsterdam is dat duidelijk de Pabo HvA. Ik heb rondgevraagd bij mensen die de opleiding al deden en van hen heb ik heel veel goede dingen gehoord over de deeltijdopleiding Pabo HvA. Dat gaf uiteindelijk de doorslag.

Wat me bevalt aan de opleiding is dat het kleinschalig is, waardoor je goed begeleid wordt. Er is een sfeer van betrokkenheid. Als je er niet bent, dan krijg je mailtjes van je mentoren om te horen of het goed met je gaat. Iedereen kent elkaar ook goed. Bij de deeltijdopleiding zitten we allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, iedereen heeft op een later moment besloten om de pabo te doen, en daarom is iedereen super gedreven.

In de eerste week kwam er een directeur van een scholengemeenschap langs om te praten over de grootstedelijke context; wat het betekent om in een stad als Amsterdam les te geven. Wat de verschillen zijn die je tegenkomt tussen kinderen en hoe je ermee om kunt gaan. Zeker in een stad als Amsterdam zijn de verschillen divers.

De opleiding is zwaarder dan ik had verwacht. Het is best pittig om één collegedag en één stagedag per week te hebben naast je baan. Verder maak je als pabo-student een persoonlijke groei door; je werkt hard aan jezelf, omdat je vanaf dag 1 bezig bent in de praktijk. Je bent in het eerste jaar bewust onbekwaam – je wordt bewust van de competenties waar je aan moet werken. En het kan een moeilijk proces zijn om daar achter te komen. Maar aan het einde van jaar 1 heb je een positieve afsluiting en weet je zeker dat de opleiding bij je past. Langzaamaan groei je door naar bewust bekwaam. En dat geeft een goed gevoel.

Ik heb stagegelopen in de onderbouw en de middenbouw, maar nog niet in de bovenbouw. Ik ben heel nieuwsgierig naar de bovenbouw, want ik heb zelf de beste herinneringen aan mijn juffen en meesters uit de bovenbouw. Zelf denk ik dat ik in de bovenbouw terecht zal komen. De leerlingen op die leeftijd zijn al verantwoordelijker en kunnen veel abstracter denken. Het zijn volwassenen in wording.

Ook wil ik mannen graag aanmoedigen om voor de klas te staan. Probeer het gewoon, er zijn meer meesters dan je denkt. En wij zijn ook nodig voor de balans in de klas.