Trust in Play

Met behulp van speelsheid, participatief ontwerp en creativiteit onderzoekt het project methoden voor empowerment en artistieke samenwerking tussen verschillende Europese belanghebbenden die actief zijn in de stedelijke speelsector, als middel om de inzetbaarheid en financiële duurzaamheid van stedelijke spelontwerpers te verbeteren. Tegelijkertijd benadrukt TRUST IN PLAY het feit dat door de co-creatie van stedelijke spellen alle betrokken belanghebbenden kunnen bijdragen aan het verminderen van spanning en angst in de snelkookpan die tegenwoordig een moderne stedelijke stad is.

Vraag # 2 Wie neemt deel en wat zijn hun behoeften?

In het afgelopen decennium is een kleine maar levendige internationale scène van gameontwerpers gefascineerd geraakt door het werken in openbare stedelijke ruimtes, het produceren van experimentele projecten en formaten, van festivals en evenementen tot installaties en mobiele apps. Deze scène bestaat uit teams van artiesten, tech-enthousiasten, artistieke artiesten, game-ontwerpers en curatoren van speelse kunst, die in de openbare ruimte werken, vaak met interesse om sociale problemen aan te pakken. De meeste van hun projecten doorstaan ​​echter niet de tand des tijds of worden verlaten voordat ze hun volledige potentieel hebben bereikt. Teams verschijnen meestal, gedreven door hun behoefte om op hun eigen unieke en speelse manier met bepaalde problemen te werken, waarbij verschillende artistieke praktijken worden gecombineerd. Ze worstelen om hun stem te laten horen; ze kunnen zelfs een tijdje het middelpunt van de media-aandacht worden. En dan weer terug naar de eerste.

Stedelijke gamemakers worden vaak opgezet als collectieven die worstelen met de druk om de middelen te vinden om hun visie te behouden. Financiering voor stedelijke games is mager en makers richten hun fondsenwervende inspanningen meestal voornamelijk op persoonlijke connecties, in plaats van op professionele netwerken. Omdat het van begin af aan interdisciplinair is, moet de stedelijke speelsector ook best practices uit kunst, design, zaken en communicatie integreren om een ​​duurzaam inkomen te garanderen. Enerzijds is er daarom een ​​specifieke vaardigheden en creativiteit betrokken bij het werk van de makers (artistieke middelen, technieken, onderzoeksmethoden, werken met verschillende belanghebbenden uit de openbare ruimte, enz.); aan de andere kant lijken stedelijke gameontwerpers meestal niet in staat om een ​​duurzaam bedrijfsplan te ontwikkelen, vooral omdat ze geen specifiek herhaalbaar en gereproduceerd product aanbieden en de management- en zakelijke vaardigheden lijken te missen die hun duurzaamheid als creatieve professionals kunnen helpen verbeteren. Bovendien hebben ze geen directe toegang tot een netwerk van op cultureel gebied gevestigde belanghebbenden, die hen zouden kunnen helpen hun werk te financieren en te bevorderen.

TRUST IN PLAY biedt stedelijke gameontwerpers de hulp van experts uit de sector, die hun kennis en ervaringen doorgeven via een wederzijds voordelig trainingsproces, met zachte en harde vaardigheden en trainingmogelijkheden met gemeentelijke besluitvormers en gevestigde culturele instellingen. Voordelen voor de stedelijke gameontwerpers zijn onder meer het vergroten van hun professionele capaciteit (artistieke en zakelijke vaardigheden) en het verwerven van de tools die nodig zijn om duurzaam te gaan werken. Het project Consortium betrekt actief experts met aanzienlijke ervaring in de modernste urban play-projecten, experimentele artistieke games en speelse ervaringen. Partner-experts zijn zich terdege bewust van de organisatorische moeilijkheden om succesvolle ervaringsresultaten aan het publiek te brengen, nog meer in de openbare ruimte, waar het element van het onverwachte altijd aanwezig is. Door een specifiek ontwikkelde coöperatieve methodologie en een reeks traditionele en online trainingssessies, ondersteunt TRUST IN PLAY stedelijke game-ontwerpteams en inspireert ze hen om speelse interacties te blijven creëren in de openbare ruimte.

Vraag # 3: Waarom richten we ons op de Urban?
Europese steden lopen voorop in een kwetsbaar mondiaal systeem. Financiële crises, geweld en de toenemende angst voor terrorisme dat verband houdt met fundamentalisme hebben het dagelijkse leven van veel Europeanen, vooral die van kwetsbare sociale groepen, onzekerder gemaakt. Meer dan twee derde van de Europese bevolking woont in stedelijke gebieden. Steden zijn plaatsen waar zowel problemen ontstaan ​​als oplossingen worden gevonden. Het zijn plaatsen waar problemen zoals werkloosheid, segregatie en armoede geconcentreerd zijn; maar ze bieden ook een vruchtbare bodem voor cultuur en innovatie, voor individuele en collectieve creativiteit en voor het verzachten van verandering.

Vraag # 4: Waar is de Trust?
In het afgelopen decennium is er geleidelijk een merkbaar gebrek aan vertrouwen dat burgers tonen aan hun respectieve regeringen en aan elkaar, wat onvermijdelijk verband houdt met de toenemende eenzaamheid en marginalisering in moderne samenlevingen. Als Europese burgers en leden van de creatieve gemeenschap voelen we niet alleen de noodzaak, maar ook de verplichting om dergelijke kwesties van angst en wantrouwen aan te pakken en openlijk te bespreken, waarbij cultuur als ons belangrijkste uitdrukkingsmiddel wordt gebruikt.

Vraag # 5: Waarom kiezen we ervoor om Play and Game Design te ondersteunen?
In de snel groeiende cultuur van angst en wantrouwen, die momenteel wordt gevoed in stedelijke omgevingen, kunnen speelse samenwerking en game-design kansen opleveren voor sociale interactie en het opbouwen van relaties. Op politiek niveau maken games het mogelijk om informatie te delen en discussies te voeren, wat een breder perspectief biedt op kwesties die op het spel staan ​​en empathie creëert. Op institutioneel niveau bevorderen games ervaringsmogelijkheden die teams kunnen helpen binden en mensen kunnen aanmoedigen om over hun gedrag na te denken. Op persoonlijk vlak kunnen games mensen trainen in het omgaan met bepaalde processen, onverwachte moeilijkheden en verrassende situaties.

Speelsheid is gebruikt als een instrument voor het opbouwen van vertrouwen tussen gemeenschappen en teams, aangevoerd door de Amerikaanse 'New Games'-beweging in de jaren zestig. Een recentere uitdrukking van deze praktijk is het gebruik van games als middel om moeilijke problemen aan te pakken en sociale banden te versterken, evenals een methode voor probleemoplossing, waarbij besluitvormers van bovenaf samenkomen met bottom-up belanghebbenden. Steden zijn al door steden aangenomen in proefprojecten met grote resultaten over de hele wereld; zoals Oslo's Trafikkagenten-spionagespel-app, waarmee jonge burgers kunnen optreden als "geheime agenten" voor de stad, waarbij ze eventuele moeilijkheden of veiligheidsrisico's die ze tegenkomen live melden. Ze creëren ook emotionele momenten in de openbare ruimte (zie bijvoorbeeld Blast Theory's Rider Spoke),

Deze twee verschillende spellen zijn goede voorbeelden van hoe zowel hightech als lowtech speelse creaties het publiek kunnen uitnodigen om co-auteur te zijn en een zichtbare manifestatie van het spel, waardoor spelers en publiek emotionele en intellectuele resonanties van persoonlijke en openbare situaties kunnen verkennen. Als gestructureerde systemen motiveren games interactie met een reeks regels die in de meeste gevallen eenvoudig te begrijpen zijn voor de speler door middel van instructies of feedback. Speelelementen en speelse stedelijke ruimtes hebben een omgekeerde relatie met angst en wantrouwen, aangezien de voorwaarden voor een speelse plek zijn dat het veilig, toegankelijk en inclusief moet zijn. Bovendien kunnen games, wanneer ze op de juiste manier zijn bedacht, fungeren als feedbacksystemen die bepaalde soorten spelersacties voorschrijven, terwijl ze veranderingen in het systeem die uit het spel voortkomen opvangen.

Games bieden een middel om problemen op een leuke manier aan te pakken, te praten, te communiceren en samen te werken voor een gemeenschappelijk doel. TRUST IN PLAY biedt vertegenwoordigers van de stedelijke speelsector de mogelijkheid om hun huidige omgeving aan te passen en tastbare oplossingen te creëren die een reële impact kunnen hebben op hun leven en niet alleen op hun vrije tijd. Het bevordert de ontwikkeling van vaardigheden, opleiding in nieuwe bedrijfsmodellen en intercollegiaal leren, door middel van een proces van transnationale samenwerking, met oog voor gedeelde problemen en gemeenschappelijke thema's.

Vraag # 6: Hoe kunnen we dit bereiken?
TRUST IN PLAY waagt het om te bewijzen dat, als ze over de juiste vaardigheden beschikken, zich bewust zijn van de specifieke behoeften van hun publiek en aangemoedigd worden om samen te creëren, stedelijke gamemakers een nieuwe kracht van sociale integratie kunnen worden.
Door zich te richten op korte termijn (urban game duurzaamheid designer) en lange termijn problemen (integratie, eenheid en vertrouwen in de openbare ruimte), het project:
• helpt kunstenaars / urban game designers “hun spel” en uit te breiden hun artistieke en ondernemerschap vaardigheden,
• vertrouwd burgers / spelers met nieuwe manieren van interactie in hun gedeelde stedelijke ruimte en
• maakt deze interacties zichtbaar voor de publieke sector, beleidsmakers en gevestigde culturele organisaties, waardoor duurzaamheid voor de stedelijke speelsector als geheel mogelijk wordt.
TRUST IN PLAY ondersteunt en bevordert de vaardigheden, het werk en de creatieve kansen van stedelijke artiesten en ontwerpers van stedelijke games, brengt hen in de volgende fase van professionele volwassenheid en creëert een positief effect op de sociale cohesie en het verminderen van wantrouwen in Europese steden, door inclusief speels kunst en urban games.