De Olympische Spelen zijn het hoogst haalbare

Meedoen aan de Olympische Spelen is een sportdroom die 3x3 basketbalspeelster Zoë Slagter (23) al heeft sinds zij heel jong was. Meedoen is voor haar al een doel op zich. ‘Ik denk dat ik de openingsceremonie het vetst zou vinden. Pas dan besef je écht dat je op de Olympische Spelen bent.’

Jonge urban sport

Net als haar teamgenoot Julia Jorritsma begon Zoë Slagter met gewoon basketbal. De 3x3 variant is nog best een jonge sport, en is pas in 2020 Olympisch geworden. Omdat Nederland vroeg is begonnen met investeren in deze sport, zijn de kansen om de Olympische Spelen te halen goed. ‘Dat is met 5x5 (het gewone basketbal) veel lastiger, daar kunnen we moeilijk meekomen met de grote landen. De 3x3 variant is meer een urban sport, vaak met muziek erbij en het wordt op plekken georganiseerd waar veel mensen zijn dus er is altijd veel publiek. Echt een evenement. Ook om te kijken maakt dat het leuker. Het gaat snel en duurt nooit heel lang. Daardoor is het toegankelijker dan gewoon basketbal.’

In het voordeel

In mei speelt Zoë’s team de kwalificatietoernooien. ‘Dus we weten nog niet of we überhaupt de Olympische Spelen gaan halen. Dat is de eerste uitdaging. Voor mij persoonlijk betekent het zo hard mogelijk trainen, zodat ik de selectie kan halen voor de kwalificatietoernooien. Ik ga zo goed mogelijk mijn best te doen om in het team te komen. Maar mocht het niet zo zijn dat ik in het team eindig, dan is het ook mijn taak om het team zo goed mogelijk voor te bereiden op de Spelen.’

De kwalificatiewedstrijden zijn best dicht op de Olympische Spelen zelf, maar voor Zoë past dat prima in het schema. ‘Dat komt ook omdat wij een van de weinige landen zijn met een echt programma voor de 3x3 variant dat het hele jaar doorloopt. Want heel veel teams spelen gewoon een 5x5 competitie, en pas als ze daarmee klaar zijn, gaan ze over op de 3x3. Wij zijn dus in het voordeel!’

Juist iets anders doen

Zoë’s hele familie speelt basketbal. ‘Daardoor wilde ik als kind juist níet op basketbal. Ik deed aan tennis en aan ballet, ik wilde echt iets anders doen. Basketbal was dus ook niet meteen echt mijn droom. Maar toen ik een keer meegetraind had, was ik meteen enthousiast!’ Zoë heeft altijd in jeugdselecties gespeeld en kon op haar 15^e terecht bij het Centrum voor Topsport & Onderwijs Amsterdam. Vanaf haar 17e speelde ze in de eredivisie, maar de laatste jaren doet ze nu echt fulltime 3x3 basketbal.

School en sport combineren

‘Ik kan mijn opleiding Toegepaste Wiskunde zeker combineren met topsport, maar het is mij niet gelukt om die in vier jaar af te ronden. Ik ben altijd afhankelijk van mijn sportplanning. Per week sport ik ongeveer twintig uur, en daaromheen probeer ik school zo goed mogelijk in te delen.’

Zoë geeft een beeld van haar dag: ‘Vanochtend heb ik krachttraining gedaan, best een lange sessie. Toen ik thuiskwam heb ik geluncht, na onze afspraak heb ik nog een belletje met school. En dan ga ik weer trainen. Daarna kom ik thuis voor het avondeten en is de dag zo goed als voorbij. Ik ga meestal rond 11 uur naar bed.’

‘Maar naast sport vind ik ook school belangrijk en wil ik mijn opleiding heel graag afmaken. Dus probeer ik het zo goed mogelijk te combineren. Gelukkig heb ik goed contact met mijn studiebegeleidster. Zij geeft me altijd de geruststelling dat er iets geregeld kan worden, heel erg fijn. Ik zit nu in mijn vijfde jaar, maar ben voornamelijk met vakken uit het derde jaar bezig. Ik volg nu de minor logistiek modelleren simuleren.’

En ook al is de combinatie zwaar, Zoë houdt het vol door echt in het nu te leven. ‘Want gisteren is al geweest, en morgen moet nog komen. Ik probeer daarom ook echt te genieten van bepaalde momenten. Daarnaast vind ik het heel belangrijk om vooral ook gewoon lekker mezelf te blijven en plezier te maken, af en toe je gedachten heel ergens anders op te hebben.’

Een droom die uitkomt

Voor Zoë zijn de Olympische Spelen heel bijzonder. ‘Meedoen aan de Olympische Spelen is voor mij een van de weinige echte sportdromen, al sinds ik heel jong was. Ik denk dat ik de openingsceremonie het vetst zou vinden, dan besef je pas dat je écht op de Olympische Spelen bent. Meedoen is voor mij al een doel op zich. Ik ben nog niet zo ver dat ik denk aan een specifiek doel als ik eenmaal meedoe. Maar met het team daar staan, als dat zou mogen, dan is dat echt een droom die uitkomt.’