Waarom werkt de rode pen (niet altijd)?

Docenten corrigeren taalfouten en gebrekkige formuleringen in schrijfproducten met als doel het taalgebruik van hun leerlingen naar een hoger plan te trekken. Of correctieve feedback (CF) ook daadwerkelijk de potentie heeft om bij te dragen aan de ontwikkeling van schriftelijke (tweede)taalvaardigheid, is al veelvuldig onderzocht.

De vraag hoe leerders CF gebruiken om hun geschreven werk te verbeteren of hoe het komt dat leerders soms niet van (alle) feedback weten te profiteren, heeft daarentegen nog onvoldoende aandacht gehad. Voor een docent is het echter interessant inzicht te hebben in de denkprocessen en problemen die zich in het hoofd van leerders afspelen tijdens feedbackverwerking, omdat hij op basis daarvan zijn feedback en/of instructie in de juiste richting kan bijsturen. Hoe pakt een leerling die veel van CF profiteert de revisietaak aan en wat gaat er mis bij een leerling die het niet lukt de geboden feedback (optimaal) te gebruiken? Door revisiedenkprocessen ‘zichtbaar’ te maken met behulp van hardopdenkprotocollen, probeert het huidige onderzoek deze vragen te beantwoorden.