management zet vakmensen klem
Web
De afgelopen jaren was ik betrokken bij praktijkonderzoeken in grote arbeidsorganisaties naar de mogelijkheden die werknemers zien om tot hun pensioen met plezier te blijven werken (industrie, zorg, bouw, dienstverlening). Ze blijken trots op hun werk en het bedrijf dat ze hebben opgebouwd. Ze zien in de erkenning en waardering van hun vakmanschap en de inrichting van de bedrijfsvoering, perspectieven om hun werk met plezier te blijven doen. Maar daar komt in de praktijk weinig van terecht, waarbij hun managers een belangrijke rol spelen
De betrokken werknemers doelen daarbij niet op hun direct leidinggevende die dikwijls functioneert als meewerkend voorman, maar op alle andere 'meeeters' ('kantoor', 'boven') die zonder kennis van zaken slechts op basis van efficientieoverwegingen vergaande beslissingen nemen.
Tien jaar terug had ik er nog eentje op mijn bagagedrager, nu wel vijf.
Dit management wordt geacht de bedrijfsprocessen te sturen op resultaat en de kosten te drukken ter bevordering van winstmaximalisatie voor de aandeelhouders. De vakmensen daarentegen willen managers waar ze met een inhoudelijk probleem terecht kunnen, maar krijgen 'formats en protocollen' waaraan ze zich moeten houden en op gecontroleerd worden.
Voor de doorgeschoten verheerlijking van het procesmanagement betalen deze vakmensen de hoofdprijs. De consequenties zijn omvangrijk. Een belangrijke rol daarin speelt het human resource management.